Hjólreiðar eru ekki samgöngumáti og fjárveitingar til þeirra geta jafnvel valdið því að brýr hrynji...

Það er ekki einleikið hvað G.W. Bush hefur tekist að ráða marga amlóða og kjána í áhrifastöður. Kjáni sumarsins (og er samkeppnin hörð) er hugsanlega samgönguráðherra stjórnarinnar, Mary Peters sem lét þau orð falla í sjónvarpsþætti nýlega að jafnvel mætti rekja hrun brúarinnar í Minneapolis í síðasta mánuði til þeirrar staðreyndar að of miklu fé væri varið í göngu- og hjólreiðastíga. Þess utan telur hún allar þær brautir sem ekki eru beinlínis gerðar fyrir reykspúandi bensínháka ekki teljast til umferðaræða. Þetta finnst mér hið athyglisverðasta mál en ég fer einmitt til og frá vinnu á reiðhjóli og gæti vel hugsað mér fleiri  hjólreiðastíga.

The Minneapolis bridge collapse on Aug. 1 led Secretary of Transportation Mary Peters to publicly reflect on federal transportation spending priorities and conclude that those greedy bicyclists and pedestrians, not to mention museumgoers and historic preservationists, hog too much of the billions of federal dollars raised by the gas tax,transportation money that should go to pave highways and bridges. Better still, Peters, a 2006 Bush appointee, apparently doesn't see biking and walking paths as part of infrastructure at all.

Augjóslega vakti þetta mikla reiði meðal hinna fjölmörgu reiðhjólandi Bandaríkjamanna og varð m.a. til þess að formaður the League of American Bicyclist skrifaði henni frekar beinskeytt bréf sem að sjálfsögðu var einnig gert opinbert og bendir hann þar m.a. á þá staðreynd að einungis einu prósenti fjárframveitinga til samgangna sé varið til gerðar og viðhalds göngu- og hjólreiðastíga þrátt fyrir að um 10% fólks fari ferða sinna annað hvort gangandi eða hjólríðandi (nokkuð hærra hlutfall en mig grunaði). Og ekki bara það, heldur bendir hann einnig á að yfirvöld hafi ósjaldan ekki tekist að eyða þeim upphæðum sem ætlaðar voru til brúarviðhalds og bygginga og þeim fjárhæðum hafi verið skilað aftur til Wahington.

 You did not point out the huge sums of money that states have been allocated for bridge projects over the years but they have failed to spend. Indeed, states have returned to Washington hundreds of millions of “unspent” bridge program dollars as part of recent rescissions ordered by the Congress.

Það var því helvítis hjólreiðapakkinu að kenna að brúarræksnið hrundi...

Tökum af þeim ómetið...

Spurt er: Ef íbúar ákveðins borgarhluta eða hverfis eru farnir að þyngjast um of, er þá rétt og gott að taka af þeim skyndibitastaðina.

Þetta er spurning sem yfirvöld Suður Los Angeles hafa spáð í því uggvænlega margir íbúar þess ágæta borgarhluta eru orðnir rúnnaðri en gott og hollt getur talist.  Nú er ég ekki viss um hvort þetta sé gott. Vissulega er heilsuvernd af hinu góða en sennilega á mönnum að vera það í sjálfsvald sett hvort þeir éta á sig óþrif og sjúkdóma. Ekki fárumst við við áhættuhegðun svona almennt nema ef hún stofnar heilsu samborgaranna í hættu (og á ég þar aðallega við reykingar á almannafæri sem eins og skyni gæddir og glöggskyggnir menn vita að eru hættulegar heilsu þess sem ekki reykir - sama hvað frjálshyggjutittir í áhrifastöðum kunna að segja).

Reyndar er ekkert að því að banna skyndibitastaði í fallegum hverfum af fagurfræðilegum ástæðum því þessi fyrirbæri eru jafnan með afbrigðum ljót og ósmekkleg.

Svo er bara að fara að snúa sér að því óæti sem börnum amerískum er boðið upp á í skólum en þau verða og rúnnaðri en gott þykir... 

Meira um almenningssalernadólginn Larry Craig...

Fjölmiðlar hér vestra sem og vandaðir íslenskir bloggarar hafa úr miklu að moða þessa dagana en í dag sagði salernisdólgurinn og öldungadeildarþingmaður repúplíkana, Larry Craig, af sér eftir að upp komst um að hann hafði reynt við dulbúinn löggumann á klósetti á flugvellinum í Minneapolis. Mér er sosum slétt sama hvað fullorðir karlmenn aðhafast á klósettum flugvalla svo lengi sem ég get gengið örna minna í friði. 

Eitt af því kómíska við þetta er að umræddur öldungadeildarþingmaður hefur alltaf haft horn í síðu samkynhneigðra og á m.a. þátt í því að bandaríska hernum væri stætt á því að reka hermenn sem viðurkenndu samkynhneigð sína en slíkt hefur verið gert oftar en einu sinni. Það er því ljóst að væri Craig í hernum, yrði hann nú að taka pokann sinn og það vegna reglugerðar sem hann sjálfur studdi af ákafa.

Annars glotti ég með mér um daginn er ég var látinn þreyta einn af óteljandi "online modules" háskólans en slíkt þurfa nýir starfsmenn oft að gera og er þá um að ræða e.k. kúrsa í góðum rannsóknaraðferðum og skynsamlegri hegðun. Á einni síðunni var vitnað í bók sem út kom 1970 en hefur vafalítið gengið í endurnýjun lífdaga eftir að Craig var böstaður á flugvallarklósettinu. Bókin heitir Tearoom Trade: Impersonal Sex in Public Places og er eftir félagsfræðinginn Laud Humphreys og fjallar um nákvæmlega það sem Craig var að gera á salerninu um daginn. Ætla má að Craig hafi lesið bókina og sótt sér þangað ráð en ekki gert ráð fyrir að reyna óvart við lagana vörð.

Annars finnst mér nú frekar lítilmannlegt af löggunni að grípa karlmenn í karlaleit svona glóðvolga á almenningssalernum og finnst að hún ætti frekar að elta uppi glæpamenn og óþjóðalýð.

Hvort fitnum vér enn (eða, you've come a long way baby)...

Þá er bloggfríi lokið, dagurinn farinn að styttast, ég og familían flutt eina ferðina enn og nú aftur til Iowa, þ.e.a.s. langt inn á kornakurinn ógurlega. Hér er fínt að vera.

Annars ætlaði ég ekki að ræða um mig (ekki enn) heldur um vaxandi mittismál landa minna hér vestra. Enn þarf að slaka á beltinu en offita sótti í sig veðrið í 31 ríki BNA síðasta árið. Ekkert ríki grenntist. Sem fyrr fer þá leiðir Mississippi hópinn og náði þeim merka áfanga að verða fyrsta ríkið þar sem meira en 30% eru of feitir (þ.e.a.s. með "body mass index" [BMI] hærri en 30 en BMI er skilgreindur sem BMI = kg / m²). Hver getur líka hreyft sig í Mississippimollunni. Mitt fólk í Iowa stendur sig litlu betur en við erum í 20sta sæti hvað varðar mittismál en mínir fyrri sveitungar í Minnesota voru heldur betur á sig komnir þó þar væri ástandið hreint ekki gott. Coloradobúar eru grennstir og má kannski þakka heilnæmu fjallaloftinu það.

Ástæður þessa eru margvíslegar og sumar hverjar reyfaðar í skýrslunni sem vísað er til að ofan. Það vekur m.a. athygli að 22% Bandaríkjamanna virðast ekki hreyfa sig spönn frá rassi ef marka má könnunnina og er það sennilega vanmat. Flestir hreyfa sig mun minna en mælt er með. Svo étur fólk líka rusl, bæði skólabörn sem fullorðnir.

Það þarf ekki að tíunda áhrif offitu á heilsufar manna en búast má við vaxandi faraldri sykursýki, hjarta- og æðasjúkdóma ásamt slitgigt ef svo heldur áfram og ætla má að sá bagginn verði í orðsins fyllstu merkingu þungur að bera, bæði fyrir einstaklinginn og þjóðfélagið í heild en ætla má að óheyrilegum fjármunum verði varið í meðferð offitutengdra sjúknóma á komandi árum og áratugum.

Hvað kemur þetta okkur við á Íslandi? Heilan helling því við sækjum í sama farið þó enn eigum við langt eftir til að ná Mississippi. But, we've come a long way...

 

Grinderman...

Loksins heyrði maður frá Nick Cave. Ekki er það með hefðbundinni hljómsveit, þ.e. The Bad Seeds heldur er um nýja sveit að ræða, e.k. sprota af fræjunum og kallast sú sveitin Grinderman og hefur gefið út dágóða samnefnda plötu. Hér er um að ræða valinkunnan skrílinn úr fræjunum, þ.e.a.s. þá Warren Ellis, Martyn P. Casey og Jim Sclavunos (en sá síðastnefndi hefur einnig gefið út fína músík með sveit sinni The Vanity Set). 

Grinderman er geysiþétt plata þó vart muni hún teljast meðal hans helstu verka. Rokkuð og beitt með textum sem vart hæfa börnum (eins og það sé eitthvað nýtt úr þessari áttinni). Minnir nokkuð á Abattoir Blues/The Lyre of Orpheus sem kom út um árið. Hrjúf og rokkuð.

 

Eymingja Kormákur...

Maður bara klökknaði við að hlusta á hann. Þetta eru sennilega endalok menningar og heimilisfriðar eins og við þekkjum hann...

Annars var farið með rangt mál er sagt var að veitingahúsaeigendur skoskir hefðu tapað. Það munu helst vera sveitapöbbar og bingóklúbbar sem munu hafa misst spón úr aski sínum en aðrir hafa jafnvel grætt á þessu samkvæmt nýlegri grein í Der Spiegel. Til eru ágætar tölur frá Bandaríkjunum sem sýna að þegar á heildina litið hafa veitingahúsaeigendur engu tapað og sumstaðar jafnvel hagnast á banninu.

Til hamingju Íslendingar.

Reykingabann á skemmtistöðum gæti skilið milli feigs og ófeigs

Kaffi og krabbamein...

Var að kíkja í blöðin. Sá þar grein um kaffi og lifrarkrabba. Svo virðist sem vér kaffidrykkjumenn séum í minni hættu á að fá þann leiða krabba. Sem forfallin kaffisvelgur þá fylgist ég grannt með öllum slíkum kaffivísindum og leiði að sjálfsögðu hjá mér allar þær vísindagreinar sem segja kaffi óhollt.

Þess utan lítur allt út fyrir að vín og dökkt súkkulaði geti bætt mannsins heilsu. Hver veit nema ef maður sameini þetta þrennt, þ.e. kaffi, súkkulaði og vín, þá komist maður hjá því að fara út að hlaupa...

Kári og DeCode í fréttum hér vestra...

Nokkuð hefur borið á Kára okkar Stefánssyni í blöðum hér ytra síðustu dagana og er tilefnið það að hans ágæta gengi hjá DeCode birti grein í Science um erfðir og áhættu á hjartasjúkdómum og geri aðrir betur. Það er erfitt að toppa Science. Bæði NYT og Boston Globe hafa um þetta frétt en reyndar er ekki einungis verið að fjalla um DeCode því aðrir vísindamenn birta svipaðar rannsóknir í sama blaði. Hver veit nema hægt verði að brúka þessa vitneskju til að spá fyrir um hverjir fái hjartasjúkdóm síðar meir. Svo er reyndar spurninginn hvort fólk sé einhverju bættari með þá vitneskjuna en lengi má deila um það hvort slík vitneskja er einstaklingum til góðs. 

Hvað sem öllu líður þá ber að óska Kára og hans ágætu vísindamönnum til hamingju með sérlega vel unna vinnu. 

Eru sannkristnir litnir hornauga í bandarískum háskólum...?

Það hefur lengi loðað við ameríska háskóla að þeir séu nokkuð meira liberal en gengur og gerist meðal ameríkana og það er vel. Nú hefur einnig borðið nokkuð á því að sannkristnir evangelistar kvarti undan því að háskólaprófessorar líti niður til þeirra og geri jafnvel lítið úr þeim. Hvað mikið er til í því veit ég ekki því að í mínu fagi er gjarnan lítið rætt um trú og ég varast það sem heitan eldinn að fara inn á þann hála ís er kemur að mínum nemendum. Þó hundheiðinn sé þá finnst mér ekki rétt að koma þeirri heimspeki yfir á aðra. 

The case has fueled accusations by conservative groups that secular university faculties are dominated by liberals who treat conservative students, particularly evangelical Christians, with intellectual condescension or worse.

"On many campuses, if you're an evangelical Christian, you're going to have to go through classes in which you're told that much of what you believe religiously is not just wrong, but worthy of mockery," said David French, a lawyer with the Alliance Defense Fund, which sued Missouri State on Brooker's behalf.

Heimild: Washington Post 

Hvað er annars til í þessu? Sennilega ekki eins mikið og sumir vilja vera láta. Nýlega hafa verið gerðar tvær skoðanakannanir á háskólakennurum hér vestra og ólíkt því sem margir hafa haldið fram, þá er ekki um að ræða trúleysingja upp til hópa. Það breytir því ekki að maður á að ganga hljótt um helgidóm annarra og ég held að í flestum tilfellum (nema kannski í þróunarfræðum) geti maður sinnt sinni kennslu án þess að þurfa að móðga eða særa hina sannkristnu. Það vekur reyndar athygli að háskólakennarar voru líklegri til að líta evangelíska kristna hornauga frekar en aðra trúarhópa. Vafalítið er það að nokkru leyti vegna hins kósý sambnds þeirra við ráðandi öfl í Bandaríkjunum.

Fjölgun hægrisinnaðra háskólanema í Bandaríkjunum...

Athyglisverð grein í Adbusters. Það virðist sem íhaldssamir hægrimenn sæki í sig veðrið innan hinna frjálslyndu háskóla Bandaríkjanna. Þetta þykja mér nokkur tíðindi en reyndar er ekkert nema gott um það að segja að ungt fólk deili um stjórnmálaskoðanir. Það sem verra er, er það ef stjórnvöld ætla að  fara að skipta sér af því hvernig háskólakennarar haga sér en sumum hefur fundist að þeir séu helst til liberal og spilli ungviðinu með undarlegum hugmyndum s.s. hugmyndum um almennar heilbrigðistryggingar og skerðingu á hernaðarbrölti. Það verður gaman að upplifa þetta frá hinum endanum þar sem maður verður innan skamms orðinn hluti af kennaraliði stórs og frekar liberal ríkisháskóla. Maður þarf greinilega að passa hvað maður segir í kennslunni.