Ég vissi það...

Hver veit nema að hér sé komin fyrsta staðfestingin á því sem ég hef haldið fram síðan ég hóf að taka þessi endalausu amerísku krossapróf. Það er, að oft er fyrsta svarið sem kemur upp í huganum það rétta. Oftar en ekki hef ég nagað mig í handarbökin fyrir að hafa "leiðrétt" það sem ég taldi fljótfærnisleg svör þegar ég hef komist að því að hið "betur" ígrundaða svar reyndist rangt.

Sagt er frá rannsókn á vef BBC þar sem þátttakendur í rannsókn stóðu sig þeim mun betur sem minni tími var til umhugsunar. 

"University College London found making subconscious snap decisions is more reliable in certain situations than using rational thought processes.

Participants in the study were given a computer-based task and performed better when they were given less time to make their decisions."

Hvað var það nú annars sem ég vildi segja?

Um ótímabæran dauða slædsfilmu

Í dag er ég hryggur því ég syrgi æskufélaga. Þ.e.a.s. Kodachrome 64 slædsfilmuna sem hefur staðið sem klettur við hlið mér um árabil. Það er ekki svo að skilja að hún sé endanlega dauð og horfin sjónum því enn mun hún framleidd. Það er bara frekar erfitt að vera sérvitringsfilma sem enn er framleidd og vita það að enginn hefur áhuga á að framkalla mann nema sérvitringur í  Kansas. Reyndar skilst mér að enn sé opið  Kodachrome lab í Japan en það er helvíti hart að þurfa að senda filmu einn og hálfan hring um hnöttinn til að fá hana framkallaða. Kodak sjálfur hefur gefið það út að þeir þvoi hendur sínar af ábyrgð til framköllunnar umræddrar eðalfilmu. Mig grunar reyndar að innan skamms muni Kodachrome 64 vera endanlega ýtt til hliðar rétt eins og risaeðlunum hér um árið. Allavega hafa þeir Kodak menn í Rochester, NY gefið hin loðnustu svör er þeir hafa verið spurðir. Eins og einhver sagði, "ætli það verði ekki bara sett inn Kodachrome fúnksjón í næstu útgáfu Photoshop".

Q7: Does Kodak have plans to exit the Kodachrome 35mm slide business?

A7: Sales of Kodachrome 35mm slide film continue. That being said, Kodak is constantly evaluating its product portfolio -- both digital and traditional -- to ensure that it is consistent with market demands."

Reyndar var framköllunnarstofa í Sviss en skúrkarnir hjá Kodak slógu hana af. Ég las það þó á Wikipedíu (sem alltaf er rétt, ekki satt?) að Evrópusambandið hefði spáð í að hlutast þar til um og koma starfseminni á lappirnar á ný.

"On 25 July 2006 extensive documentation about the impending closure of the Lausanne Kodachrome lab was sent to the European Parliament by the Dutch office of the European Parliament. Although Lausanne lies in Switzerland, not an EU-member state, the lab serves all of Europe and its discontinuation would seriously affect photography in Europe. Two parliamentary committees, one for Culture and Education, the other one for Internal Market and Consumer Protection will study the matter and may come up with solutions, with or without EU-subsidy."

Sennilega þykir ófínt að taka á slæds þessa dagana. Annars neita ég að gefast upp nema í fulla hnefana. Þrjóskast enn við að fá mér stafræna myndavél en hef leyft konunni að fá slíka. Var reyndar með síðustu mönnum til að fá mér farsíma og fartölvu.

Hvað er þetta annars með Kodachrome? Veit það ekki. Er ekki nógu mikill ljósmyndari til að vita það. Ég bara veit að þær þóttu fínar og óprúttinn maður sagði mér að gulir og rauðir litir væru hvergi betri, skærari og fallegri og því gleypti ég við. Hafði með herkjum uppá nokkrum rúllum um daginn er ég fór að skoða Miklagljúfur því fróðir menn höfðu sagt mér að gljúfrið og reyndar allt Arizona væru í Kodachrome litum. Mikið rétt enda tók ég myndir sem óður væri. Nú er bara að senda honum Dwayne í Kansas rúllurnar og sjá hvernig til tókst.

Og nei, ég er ekki á leið að fá mér stafræna myndavél....

Hóflega drukkið vín og mannsins hjarta...

Hurru læknir! Geturðu skrifað uppá eina flösku af rauðu fyrir mig?

Fer þetta að verða sjálfsögð krafa sjúklinga? Maður spyr sig eftir allt þetta flóð vísindagreina sem renna stoðum undir þá kenningu að hóflega drukkið áfengi gleðji og styrki mannsins hjarta. Eins og fjölmiðlar og aðrir bloggarar hafa bent á þá birtist grein í tímaritinu Annals of Internal Medicine þessa vikuna sem leiddi líkur að því að hófdrykkja karlmanna með of háan blóðþrýsting verndaði þá fyrir hjartaáföllum (bráðakransæðastíflu). Ekki var þó að sjá áhrif á dauðsföll almennt eða dauðsföll af völdum hjartasjúkdóma sem gerir það eilítið erfiðara að ráða í þýðingu þessarar rannsóknar. Í þessari sömu viku birtist svo önnur rannsókn sem komst að svipaðri niðurstöðu en þar kom í ljós að hófdrykkja dró úr hættu á hjartabilun meðal karlmanna (sem reyndar allir voru læknar). Áður hefur birst fjöldi viðlíka rannsókna sem frekar styrkja kenninguna um heilsubætandi áhrif áfengis.

Þessar tvær síðustu rannsóknir virðast vel unnar og vandlega og byggðust á upplýsingum fengnum frá þúsundum karlmanna. Alltaf er þó ákveðin hætta á skekkjum í rannsóknum sem reiða sig á upplýsingar um neysluvenjur fólks en hinn mikli fjöldi þeirra er í rannsókninni voru dregur vonandi úr slíkum skekkjum. Ekki er þó víst hvort færa megi þessar niðurstöður yfir á aðra þjóðfélagshópa (s.s. konur) en vafalítið hljóta menn einnig að vera að rannsaka hvort svo megi gera þó ég viti ekkert um það. Það verður þó að teljast varasamt að mæla með þessu sem heilsuvernd þar eð hætta er á að menn kunni sér ekki hóf og eitt glas verði að tveimur og síðan þremur og síðan verði ákveðið að tæma helv. flöskuna því ekki má vínið fara til spillis. Þá er hætt að heilsuverndin fari fyrir lítið. Annars er Annals með fína samantekt handa leikmönnum sem ekki fást við svona rannsóknir dagsdaglega.

Sem sagt athyglisverðar niðurstöður - en við vitum ekki hvernig berst er að brúka þær og skál fyrir aukinni þekkingu á þessum sviðum...

Stuttmynd um morð...

Ég virðist ekki sá eini er fylltist hryllingi yfir aftöku Saddams í blálokin á síðasta ári. Er annars ákaflega mikið andsnúinn dauðarefsingum og hreint enginn aðdáandi Saddams sem var augljóslega var forað hið mesta. Eins og alþjóð er orðið kunnugt, þökk sé farsímum (sem ekki í fyrsta sinni skipa veigamikinn sess í fréttaflutningi af voðaverkum í Írak), þá snerist hin "hlutlausa" aftaka upp í einskonar uppjör stríðandi fylkinga múslima. Eitthvað munu írakskir vera að reyna að afsaka klúðrið en ólíklegt að það takist. 

Nú horfi ég sjaldan á sjónvarp en gerði undantekningu þennan örlagaríka dag enda "prime time" hjá mér fyrir vestan. Saddam gekk að gálganum og á meðan biðu blóðþyrstir sjónvarpsáhorfendur fyrir framan skjáinn. Með ákveðnu millibili fann Anderson Cooper sig knúinn til að láta okkur vita að yfir hann rigndi t-póstum þar sem áhorfendur létu í ljós að þá þyrsti í blóð. Í myndir af Saddam. Minna fór fyrir því að við fengjum að vita af innihaldi annarra t-pósta en þeirra er heimtuðu myndir. Mundi þá af hverju ég hef ekki horft mikið á sjónvarp sl. árin. Sagði ekki einhvers staðar að það yrði að færa lýðnum brauð og leika?

Las góða bloggfærslu í dag. Lesturinn minnti mig á fimmtu boðorðastuttmynd Kiezlowskis, stutta mynd um morð. Það er kynngimögnuð mynd um aftöku í boði ríkisins og án trúarbragðaskætings. Hinn ólánssami Jacek drepur leigubílsstjóra á hrottafenginn hátt og geldur fyrir það með lífi sínu. Vart má á milli sjá hvort morðið er óhugnanlegra en það var eitthvað svo ískalt og ópersónulegt við aftökuna sem sendi hroll niður bakið. Ómissandi mynd hverjum þeim er unnir kvikmyndum og hefur áhuga á dauðarefsingum. Annars sagði mér vinur minn pólskur að á námsárum hans í Varsjá voru stuttmyndir Kieslowskis notaðar sem hvati í margvíslegum umræðum um siðfræði. Fyrst var glápt á mynd (og væntanlega drukkið Zubrówka til að liðka málbeinin) og svo upphófust umræður. Það var ekki svona skemmtilegt í mínu háskólanámi - enda kannski ekki við því að búast í minni deild. 

Kveisa

Nú er ég syfjaður því dóttirin var með magakveisu í nótt. Konan er sennilega ennþá syfjaðri því að hún stóð vaktina þessa nóttina. Þetta er undarlegt fyrirbæri þessi ungbarnakveisa. Enginn virðist vita hvað þetta er og enginn veit hvað er hægt að gera til lækninga. Fræðimenn eru þó sammála um að þetta sé frekar hávaðavandamál en sjúkdómur því alla jafna braggast þessi kveisukríli vel. Þetta var svo sem ekkert sérlega slæmt en olli mér nokkru hugarangri. Lagðist því í smá rannsókn í morgun (eftir tvo vaskafatsstóra bolla af Starbucks) og skemmst er frá því að segja að ég er engu nær um eðli ungbarnakveisu. Fann þó eina grein á PubMed eftir lækni að nafni Garg. Nú þykir ófínt að gera grín að nöfnum fólks en það er vissulega kímið að Dr. Garg skrifi um óhljóð í ungbörnum.

Ekki skortir þó sérfræðingana þarna úti á víðum veraldarvef og allir telja sig hafa lausnina en nær allir eiga þeir það sammerkt að hafa ekkert rannsakað lausnina sína af viti. Stöku fræðimenn ku hafa stúderað þetta af viti nokkru og brúkað til þess þær aðferðir er teljast fínar og móðins í faginu. Ekkert svar er þó að finna - allavega ekki nógu afgerandi til að brúka á stúlkuna.

Konan er annars snjöll. Hún vafði krílið þéttingsfast í teppi og kveikti á hárþurrkunni. Okkur var nefnilega sagt að óspesifískur umhverfishávaði, s.k. hvítur hávaði eða white noise virkaði betur en rammíslensk vögguvísan. Þetta virkaði sannarlega betur en útburðarvælið í mér sem í mínum eyrum hljómaði eins og bíum bíum bamba en skelfdi sennilega afkvæmið. Allavega þagði hún í nokkrar sekúndur og horfði stórum augum á mig, fyrst undrandi en svo get ég svarið að það kom vorkunnarsvipur á hana. Annars veit ég ekkert um white noise nema að það má búa það til með hárþurrku. Reyndi að lesa mér til um fyrirbærið á Wikipediu en skildi ekki baun. Kenni um koffínskorti og syfju því að síðast er ég gáði, þá gat ég skilið svona jargon. Kannski er þetta bara aldurinn.

Vonandi verður næsta nótt betri.

Síðkomnir áramótaþankar úr miðvestrinu

Það er undarlegur andskoti að miðvestursameríkanar geta ekki haldið almennilega uppá áramót. Kannski er þetta einungis merki um ástandið í þessum svefnbæ hérna sem þó geymir nær 100 þús. hræður. Hvernig má það vera að hægt sé að fara úr einu ári yfir í annað í svona stórum bæ án þess að nokkur taki eftir því? Tryllumst vér Íslendingar um hver áramót eða er hegðunin innan normalmarka? Eru Ameríkanar kannski enn að jafna sig á ofáti vikunnar og ófærir um að fagna nýju ári? Hverjir eru meira normal í fagnaðaráramótalátunum - við eða þeir?

 

Rann mér til heilsubótar á Gamlársdag (ófögur sjón það segja menn íþróttamannslega smíðaðir og innréttaðir). Rann um nágrennið og skyggndist um. Leitaði að brennu vitandi að enga slíka væri að finna. Ekki einusinni hægt að raka saman laufum haustsins og bera eld að. Allt blautt og rakt og venjulegt. Ansans ári grátt og venjulegt. Rétt sem regnblautt þriðjudagskveld í mars. Hvergi að heyra skoteldahvelli. Pizzasendlar þutu hjá, menn snæddu borgara á McDonalds og restaurantar flestir opnir. Enginn prúðbúinn og ekki áramótalegt um að litast og ég sór þess eið að eyða ekki fleiri áramótum hér.

 

Komst reyndar að því að maður getur keypt rauðbeður og rauðkál í Ameríku. Svona ansans ári fínar. Þá þarf bara að kjósa nýjan forseta og flytja inn skyr og þá fer að verða búandi hérna. Ljósið í myrkrinu er að loksins er kominn heimilismaður (kona) með kosningarétt - dóttir fæddist okkur hjónum um daginn og er hún amerískur ríkisborgari. Með kosningarétt og allt. Nú er bara að byrja að sýna henni myndir af núverand forseta því ung þurfa börnin að læra um vítin sem varast ber en ég er hræddur um að hún ruglist á forsetanum og apanum í fyrstu bókinni hennar. Það væri ekki gott fyrir apann og gæti síðar litað hugmyndir hennar um apa yfirleitt. 

 

Að keyptu rauðkáli var hlaupið heim (við undarlegar augnotur annarra verslunargesta sem héldu sennilega að ég væri búinn að drekka frá mér bílprófið) og eldaður íslenskur hamborgarhryggur. Það tókst vel þó á húsbóndanum væru þumlar tíu og frekar non-dominant eldamennskugen. Menn segja reyndar að það sé hægt að vekja upp sofandi gen með lyfjum. Ég veit ekki hvort ég leggi í það. Kannski vek ég upp aparófugen forfeðranna í stað eldamennskugensins. Held ég vilji frekar ofsoðnar kartöflur og hlaupkennda sósu en aparófu.

 

Hvað um það. Skaupið var gott (miðað við skaup síðustu ára) og naut sín vel á tölvuskjánum. Flugeldahvellirnir skiluðu sér síður og kannski maður fái sér betri hátalara fyrir næstu áramót - eða komi heim til lands ísa. 

 

Jæja, dóttirin var ánægð með kveldið og kvartaði ekki undan brennu- eða flugeldaskorti.

 

Upphafsblogg

Jamm og já, á þá að fara að blogga. Maður er nú sosum búinn að velta þessu fyrir sér um skeið og nú skal látið reyna á það.  Sennilega er þetta tímaeyðsla hin versta.  Ætli megi þó ekki líta á þetta sem þjónustu við ættingja uppá klakanum, svona leið til að miðla upplýsingum um familíuna hér vestra og spara símagjöld. Kannski getur maður og póstað myndum af henni Steinunni Eddu, nýjasta fjöskyldumeðlimnum. Steinunn Edda er skýr og skemmtileg stúlka, enda lík móður sinni. Frá föður sínum hefur hún fengið smávægilegar fæðingargjafir s.s. flatan fót og stutta putta. Misjafnlega deilist nú erfðaefnið. Mér segja fróðir menn að mæður eigi erfðafræðilega eilítið meira í börnunum vegna erfðaefnis hvatbera sem einungis kemur frá móður. Enn lét maður í minni pokann og er sá pokinn nú farinn að verða ansi stór.

 

Í dag var farið í nýárslabbitúr og labbað með lækjarsprænu hverfisins. Ekki er hægt að segja að hverfisbúar hafi tekið upp þann rammíslenska sið að ganga sér til hressingar og heilsubótar á Jóla- og Nýársdegi. Þar var fátt um mannin utan einmana hlaupara sem skoppaði milli skaflanna á stuttbuxum. Eitthvað hefur sá verið annarshugar er hann spennti á sig hlaupaskæði og annan búnað eða þá að hann hefur ekki gáð vel til veðurs. Margur hefði sagt að í dag væri ekki veður hinna stuttu buxna. Annars er veðurfar hér með undarlegra móti svo ekki sé meira sagt. Mild veður með afbrigðum, svo milt að aldraðir bændur sveitarinnar hafa slegið sig áhyggjuhrukkum og muldra um jarðarhlýnun. Menn muna hér fyrri vetur hvar hlöður og önnur híbýli dýra og manna voru grafin í snjá svo mánuðum skipti.

 

Að loknum göngutúr var keypt kaffi á nálægu kaffihúsi og síðan lagst upp í sófa til að hlusta á áramótaræður fyrirmenna. Fyrst var hlustað á forsætisráðherra og komst hann nokkuð vel frá sínu og á Steinunni Eddu mátti skiljast að hún væri sátt við ræðuna hans. Sennilega af því að ræðan var stutt því varla hefur hún skilið mikið - sem er sosum í lagi því allar þessar ræður eru keimlíkar. Næst var hlustað á hinn milda Bessastaðaleiðtoga sem sannfærði okkur að Ísland væri The Beacon of Light í heimi sem versnandi færi. Eitthvað undi Steinunn Edda sér illa undir lestrinum, orgaði nokkuð og skyrpti snuðinu. Leysti svo hressilega vind og skilji það hver á sinn máta. Við létum biskupsræðuna því eiga sig að sinni.

 

Jæja, nóg með fyrstu bloggfærslu lífsins. Reyni eitthvað að eiga við þetta á næstunni eins og við verður komið en ofar á listanum verða þó að vera bleyjuskiptingar og akademískur frami sem enn er í smíðum. Horfir nú til betri tíðar enda er mun næstu þremur mánuðum varið í rannsóknarstörf og hver veit nema að tími muni finnast til bréfaskrifta.

 

Gleðilegt ár annars - og bestu kveðjur úr háborg mannlegra meina og lækninga við þeim. 

Fyrsta bloggfærsla

Þessi færsla er búin til af kerfinu þegar notandi er stofnaður. Henni má eyða eða breyta að vild.