Katanesdýrið

Eymingjans kallinn...

 Og þetta er árið 2008...?

Vafalítið munu menn deila næstu daga um hver stóð sig betur, Palin eða Biden. Sannast sagna þá var ekki sérlega mikið ket á beinum þessarar kappræðu frambjóðenda. Biden hélt aftur af sér, hélt tungunni í skefjum og klúðraði engu. Virkaði þó þurr á köflum. Palin stóð sig betur en búist var við sem var ekki erfitt því að eftir skelfilega frammistöðu hennar Hjá Katie Couric þá bjóst ég við 90 mínútna kjánahrolli. Það er þó ljóst að Palin er kona lítilla sæva og lítilla sanda.

Biden var mun rökfastari og svaraði spurningum Ifill ólíkt Palin sem dró reynslu sína frá Alaska inn í nær allt sem spurt var um og forðaðist í lengstu lög að svara óþægilegum spurningum og reyndar spurningum yfir höfuð. Hennar hluti byggðist mikið á æfðum frösum (sem hún flutti nokkuð fumlaust og vel) og hún reyndi meira að segja "there he goes again" trikk Ronald Reagan en með mun tilþrifaminni árangri en the Gipper. Þess utan reyndi hún endalaust að selja sig og Palin sem mavericks þegar sagan sýnir allt annað og faktískt jarðaði Biden það vel.

Palin vann kannski varnarsigur en hún tapaði kappræðunum þrátt fyrir það. Þetta var eins og að horfa á uppáhaldsfótboltaliðið manns tapa 4:1 þegar maður bjóst við 14:2 tapi og prísa sig svo sælann eftir leikinn að ekki fór verr.

Nú fara kappræður frambjóðenda senn að hefjast og er mikil spenna í mönnum. McCain og Obama munu takast á af hörku í frjálsri aðferð, þ.e. tekist verður á án þess að allt sé skrifað og ákveðið fyrir fram.

Augljóst er að Repúblíkanar treysta Söru ekki vel til að takast á við harðjaxlinn og orðhákinn Biden sem augljóslega hefur mun meiri reynslu. Kappræður varaforsetaefnanna munu hafa mun strangari leikreglur með styttri og einfaldari spurningum og minni tíma til andsvar. Auk þess verður minna um tækifæri til "freewheeling" þar sem menn (og konur) takast á án handrits í intellektúal akróbatík. Vonandi er þetta bara orðrómur því að við eigum skilið að sjá frambjóðendur tala án handrits.

Já, kannski...

Það var merkileg rannsókn birt í Science í vikunni. Rannsókn sem styður það að áhangendur mismunandi stjórnmálaflokka kunni að vera mismunandi á fleiri sviðum en því pólitíska. Því miður er greinin í fullri lengd læst með lykilorði en sem er ver og miður þar sem hún er hin áhugaverðasta og vildi ég gjarnan geta límt hana hér inn.

Vísindamenn í Nebraska höfðu samband við 46 manns og spurðu um stjórnmálaskoðanir ásamt því að leggja fyrir þá spurningalista um ýmis mál er verið hafa í deiglunni s.s. varnarmál, fóstureyðingar, innflytjendur og réttindi samkynhneigðra. Þannig fengust góðar upplýsingar um hvort viðkomandi var "conservative" eða "liberal". Að þessu loknu voru þáttakendur látnir horfa á allskyns myndir, bæði ógnvænlegar og ekki ásamt því að þeir voru áreittir með mismunandi háværum hljóðum. Meðan á þessu stóð voru mæld alls kyns líkamsviðbrögð til að meta hvernig líkamunn svaraði mismunandi áreitum.

Annars útskýrir Washington Post þetta betur en ég get gert. Niðurstaðan er kannski ekki sú að Repúblíkanar og Demókratar séu mismunandi saman settir (eins og nokkuð villandi titill færslunnar gæti gefiið til kynna) heldur sú að fólki með konserfatífar skoðanir virðist bregða frekar en hinum sem meira líberal eru sú þeim sýndar myndir eða útsettir fyrir hljóðáreiti. Eða er þetta kannski á hinn veginn, þ.e. þeir sem eru að eðli sínu tortryggnir og bregður frekar séu líklegri til að hafa konservatífar skoðanir (og þá líklegri til að kjósa Repúblíkana...).

Kannski er eitthvað til í frasanum politics of fear...