Þrjár páskadagsobservasjónir...

Rann mér til heilsubótar eftir að hafa graðkað í mig páskaeggið sem hún móðir mín sendi oss. Rann með ánni og um hverfi sem er miður gott. Skyggðist um og skráði í minni mér hluti sem á vegi mínum urðu. Sá þrennt er ég tel þess virði að reportera.

1. Sá tannfáa og illa hirta móður (eða kannski ömmu) sem fylgdist með syni sínum leika með bolta. Hún sat á bekk og virtist ekki vera heilsuhraust. Hún drakk Milwaukee's Best um páskadagseftirmiðdag en sá telst vart með vandaðri bjórum. Það hefði sosum ekki verið neitt betra þó drukkið hefði hún Guinness eða Boddington's.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2. Sá dauðan hund í læknum. Virtist sá vera af e.k. spanielkyni og leit út fyrir að vera (fyrrum) heimilishundur. Hann virtist og heilsutæpur.

3. Sá þrjár karlkyns stokkendur synda í átt að hundinum. Vegna vísindagreinar um meint óeðli stokkandakarla læddist að mér illur grunur.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég veit ekki hvernig eða hvort hægt sé að setja þessar þrjár observasjónir í samhengi. Held ég opni bara hvítvínsflösku... 

Athugasemdir

[Hlynur Þór Magnússon, 9.4.2007 kl. 09:53]

Að telja dauðan hund heilsutæpan hefði verið kallað understatement í minni sveit. En medíkusar vita þetta auðvitað manna best.

[Hlynur Þór Magnússon, 9.4.2007 kl. 22:38]

Held reyndar að hvítvínsflaskan sem þú nefnir hafi verið flaska nr. 3. Observasjónirnar og túlkanir þeirra benda eindregið til þess.

[Hlynur Þór Magnússon, 9.4.2007 kl. 22:40]

Ósköp finnst mér eitthvað óviðfelldið að sjá myndina af mér svona tvisvar hvora upp af annarri ...

[Þorvarður Ragnar Hálfdanarson, 10.4.2007 kl. 03:14]

Ehemm...eitthvað gætu observasjónirnar hafa skolast til í flöskunum. Varðandi hundspottið þá verður maður að láta það njóta vafans. Af öllu mátti ráða að hann væri dauður en hundsins vegna efaðist allt í einu um að það væri rétt að vera svo opinskár. Fannst heilsutæpa lýsingin einhvernvegin öruggari. Nærgætni í dókúmentasjónum sjúkraskráa, skilurðu? 

[cracca (IP-tala skráð) 11.4.2007 kl. 04:51]

Þetta hefr verið ræsisrakki.  Þeir eru afar lúmsk kvikende, liggja í láginni og bíða færis þegar tannlausar mæður eða ömmur hrasa með bónusbjórinn í fanginu, og gleypa þær þá í einu vetfangi með kartnöglum og kláðamaurum, húð og hári.  Það verður oft og þeirra bani því með auknu umfangi bandarísku þjóðarinnar þá stendur æ oftar í þeim að kyngja þessum orkuríku einstaklingum.  Það munu vera áfengisáhrifin sem þeir sækjast eftir.

Það hefur klárlega orðið þér til lífs að renna þitt skeið í stað þess að fara fetið framhjá þessum óvætti.

[Þorvarður Ragnar Hálfdanarson, 13.4.2007 kl. 20:03]

Jahérnahér, cracca. Þvílík ófreskja hefur þetta verið. Þakka mínum sæla fyrir að vera enn lifandi. Ég sá kamlan mann með innkaupanet á stígnum og er ég kom til baka sá ég hann ei meir. Aumingja maðurinn er vafalítið í ræsisrakkamaga. Hann virtist þó ekki orkuríkur að sjá en allt er hey í páskadaxharðindum.