Google, Jarðarstund og rafmagnsþorsti...

Skemmtilegur tvískinnungur hjá Google í dag. Svört forsíða og allt. Í tilefni Jarðarstundar eða Earth Hour þar sem jarðarbúar eru hvattir til að slökkva á óþarfa ljósum og þessháttar til að spara orku.

Google sem slíkt er nefnilega óseðjandi rafmagnshít. Hélduð þið kannski að það kostaði ekkert að gúggla hitt og þetta. Auðvitað er vonlaust að reka netleitarmaskínu sem Google án þess að brúka rafmagn en það bara skýtur svo skemmtilega skökku við að þeir noti nákvæmlega þetta atriði sem PR stunt... 

Lífshættuleg knattspyrna...

Þá hefur það fengist staðfest sem mig hefur lengi grunað og það er að jafnvel heima í stofu er maður ekki óhultur fyrir íþróttavánni. Ekki hefði mig grunað að fyrir tæpum tveimur árum síðan hefði ég verið í lífsháska. Og það í minni eigin stofu fyrir framan mitt eigið sjónvarpstæki. Glápandi á HM í sparkfimi.

Nú hafa vísindamenn þýskir komist að því að æstir áhorfendur þýska landsliðsins hafi verið tvöfalt líklegri til að hrökkva uppaf en ella þær stundir sem leikurinn stóð. Frá þessu er greint í tímaritinu New England Journal of Medicine í vikunni. Glæsilegt dæmi þess að einungis þarf góða hugmynd, aðgang að gagnabanka og nokkra tölfimi til að koma að grein í einu virtasta læknisfræðitímariti heimsins.

Og hvernig komust þýskir að þessu. Jú, þeir litu á tíðni hjartaáfalla í München þá daga sem þýska landsliðið spilaði og báru saman við tíðnina á sama tímabili árin 2005 og 2003 er hvorki var um að ræða HM eða EM. Viti menn, meira en tvöfaldar líkur á hjartaáfalli það tímabil er HM var í gangi. Nú vara þeir hjartveika við óhóflegum fótboltaæsingi...

     

On days of matches involving the German team, the incidence of cardiac emergencies was 2.66 times that during the control period

for men, the incidence was 3.26 times that during the control period and for women, it was 1.82 times that during the control period 

Conclusions Viewing a stressful soccer match more than doubles the risk of an acute cardiovascular event. In view of this excess risk, particularly in men with known coronary heart disease, preventive measures are urgently needed.

 

Minningargrein um plastpoka...

Plastpokar eru óþverri. Allavega þessir næfurþunnu sem maður fær hér vestra. Þeir brotna illa niður í náttúrunni og í stað þess að brotna niður (og eyðast) þá molna þeir í æ minni agnir sem berast til sjávar og þaðan yfir í lífríkið. Mér er sagt að stór og reyndar stækkandi flekkur í Kyrrahafinu sé í raun súpa plastpokaagna sem sé á góðri leið með að gera út um lífríkið. Nú veit ég ekki hvort seigir íslenskir bónuspokar hagi sér eins í náttúrunni en vel má vera að svo sé. Í öllu falli eru þeir mengun. Sumir hafa áætlað að nú þegar hafi Bandaríkjamenn einir brúkað yfir 30 milljarða af plastpokum þetta árið, og enn er bara janúar...

Nú hafa vissar gæðabúðir í mínu fyrrum nágrannahéraði sagt plastpokum stríð á hendur. Um er að ræða nokkrar búðir innan Minneapolis-St. Paul svæðisins þ.m.t. gourmetbúðina Whole Foods og Lunds og Byerlys hyggjast feta í fótspor þeirra. En á ég þó eftir að sjá risa sem Walmart, HyVee og Cub Foods gera slíkt hið sama. Sumar borgir, þ.m.t. San Francisco munu hafa gert slíka poka útlæga og er það vel. Það er hverjum þeim er dvalið hefur í BNA ljóst að það þarf meiriháttar hugarfarsbreytingu til að takist að losa sig við plastpokana. Einhvers staðar verður þó að byrja og nú má sjá mig og mína skjótast búð úr búð með margnota taupoka á öxlinni.

911 og kærulausir feður...

Það var skemmtileg uppákoma hér á F Stræti í gærkveldi. Ég var uppi á lofti að leika við dótturina sem nýlega er orðin eins árs og grallari hinn mesti. Konan niðri að bardúsa eitthvað og klukkan að verða níu. Skyndilega er dyrabjöllunni hringt og konan fer til dyra. Þar stendur þungbrýndur laganna þjónn sem stígur inn í forstofuna og fer að litast um (að sjálfsögðu var allt á rúi og stúi enda verið að taka niður jólin á þessu heimili...). Löggi spyr hvort aðrir séu í heimili en konan og í kjölfarið erum við feðginin kölluð niður til að hitta laganna vörð. Það kemur upp úr kafinu að símtal barst til 911 (sem er það sama og 112 heima) og er símaverðir svöruðu þá heyrðist ekkert nema más og skruðningar. Löggan því gerð út í snarhasti að tékka á þessu. Það var ekki lítið sem ég varð vandræðalegur því að svona 10 mínútum áður hafði ég fylgst með dótturinni fikta við þráðlausa símann heima og gott ef ég hvatti hana ekki með ráðum og dáð enda að mínu viti gott að börn kynnist tækni nútímans sem yngst. Það kom upp úr kafinu að sú stutta hafði hringt á Neyðarlínuna og másað eitthvað í símann. Það var ekki lítið sem ég varð vandræðalegur fyrir framan lögregluþjóninn og hóf ég mikla afsökunarræðu. Löggi brosti í kampinn og sagði "don't worry, this happens all the time" og kvaddi hann okkur með virktum.

Það þarf ekki að taka það fram að hér eftir fá börn ekki að fikta með síma á þessu heimili... 

Í hvert sinn sem þú skráir þig inn á Facebook þá gætirðu verið þáttakandi í rannsókn...

Ég verð nú seint talinn dyggur Facebook aðdáandi, til þess eru of fáar klukkustundir í sólarhringnum en ég verð að viðurkenna að fyrirbærið er bráðsnjallt. Sá í blöðunum um daginn að Facebook er gullnáma fræðinga þeirra er stúdera mannsins hegðun. Meðal annars "njósna" félagsfræðingar um nemendur ónefnds skóla á Austurströndinni og telja sig þannig fá einstaka sýn á tengslamyndun ungmenna ásamt mörgu öðru því er tíundað er í greininni. Mér hefur oft dottið það sama í hug með íslenska netmiðla, þ.e.a.s. að þar reyndist morg matarholan varðandi spennandi rannsóknarverkefni og sennilega eru íslenskir fræðimenn með puttana í því nú þegar.

Skyldi vera fylgst kerfisbundið með oss hér á moggabloggi...?

Halloween and frightening (political?) figures...

Þá er næstum komið að Halloween. Eins gott að maður birgi sig upp af nammigotti til að geta gefið krakkaormunum í hverfinu. Hef lent í því endurtekið að eiga ekkert nammi (þ.e. gleyma að kaupa) og hef þ.a.l. slökkt öll ljósin heima og falið mig uppá lofti því fátt er verra en að koma til dyra nammilaus og sjá vonbrigðasvipinn á þessum greyjum er maður sýnir tómar lúkurnar.

Vinnustaður minn hefur formlega blásið til búningakeppni sem sosum er ekki til frásagnar nema af því að þeir hafa gefið út leiðbeiningar um búninga. Þ.e.a.s. hvaða búningar eru æskilegir og hverjir ekki og augljóst er að þeir vilja firra sig neyðarlegum uppákomum enda virðuleg háskólastofnun. Nokkur atriði á bannlistanum vöktu athygli mína, s.s.

• Masks or other full face coverings that cause staff to be unrecognizable;
• Costumes depicting monsters, death, controversial political figures or other frightening characters;
• Items resembling guns or weapons;
• Costumes which promote harmful stereotypes, including those on the basis of race, creed (religion), color, national origin, age, sex, disability, sexual orientation, gender identity;
• Costumes that are of a revealing nature that would not be considered acceptable under normal work circumstances;
• Unclean or soiled clothing items not in keeping with hospital epidemiology guidelines.

Kannski ekki svo vitlaust að hafa svona lista enda vinna hér menn og konur af öllum trúarbrögðum og sexúel óríentasjónum og rétt að taka tillit til allra. Best er þó að þeir hafa saman "controversial political figures or other frightening characters" og í þeirri setningunni eru einnig "monsters" og "death". Nú er þetta frekar liberal bær og ekki sérlega hallur undir sitjandi stjórn og ég velti því fyrir mér hvort um sé að ræða dulin skilaboð...

 

Twister...

Ég var rétt kominn heim úr vinnunni og varla sestur með tæplega 10 mánaða dóttur til daglegs fíflagangs þegar flautur hverfisins byrjuðu að ýla. Mér og Steinunni Eddu fannst þetta frekar sniðugt og fórum út að glugga til að sjá hvaðan hávaðinn kæmi en vorum snarlega reknir niður í kjallara af þeirri einu sem var með viti á heimilinu. Þetta voru nefnilega veðurflauturnar með s.k. Tornado Warning. Þetta er nefnilega nokkuð sem maður tekur alvarlega, sérstaklega í ljósi þess að ekki er nema rúmt ár síðan slíkur hvirfilvindur tók hús á borgarbúum, og já, tók hús í bókstaflegri merkingu því sum þeirra fuku um miðbæinn í formi spreks og þakplatna. Tornado Warning þýðir nefnilega að sést hefur til skýstrokks í nágrenninu (annað hvort berum augum eða með mælitækjum) og þá eiga allir að fara ofan í kjallara. Þar sátum við reyndar öll þrjú í rökkrinu og horfðum á bláleita glampana af eldingunum sem bárust inn um kjallaragluggana og hlustuðum á Iowa Public Radio sem spilaði Paganini milli tilkynningana frá National Weather Service sem hafa þennan skemmtilega langbylgjuheimsendahljóm. Húsið gamla stóð þetta af sér (það kom enginn tornado...) eins og önnur veður þau 107 ár sem það hefur staðið á horninu á F Stræti og því fjórða. 

Heimsendi var því frestað fram að næsta heimsendi...

 

Hverjar eru jú líkurnar á að tveir skýstrokkar rústi sama smábænum tvö ár í röð...? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nú er ekki einu sinni hægt að brenna þá lengur...

Það var alltaf sagt að hinn venjulegi Ameríkani hefði innbyrt svo mikið magn rotvarnarefna að hann myndi ekki rotna að lokinni jarðsetningu. Nú virðist sem ekki sé heldur hægt að brenna þá. Samkvæmt nýlegri grein innihalda bandarískir kroppar nefnilega mun meira af eldletjandi efnum en evrópskir.

The old joke was: Americans eat so many preservatives, our corpses will never rot. Now, it turns out they won’t burn either. Americans’ bodies have the world’s highest concentration of the flame retardant polybrominated diphenyl ethers (PBDE)—10 to 40 times higher than Europeans—and our chemical burden is doubling every 3 to 5 years.

Hér mun fyrst og fremst vera um að ræða efni sem kallast PBDE eða fljölbrómaður díetýleter en efnin þau eru skyld hinu illræmda PBC og þykja ógóð til neyslu. PBDE er að finna í öllum fjáranum, allt frá gólfteppum til tölvubúnaðar eða hvar sem industríið telur viðeigandi að brúka eldletjandi efni. Sum þessara efna eru þekktir sjúkdómavaldar en sluppu inn bakdyramegin fram hjá lögum og reglugerðum hér vestra árið 1976.

PBDEs, like 62,000 other chemicals grandfathered in by the 1976 Toxic Substances Control Act, never underwent an approval process. In 2006, the Government Accountability Office found that the EPA* “does not routinely assess the human health and environmental risks of existing chemicals and faces challenges in obtaining the information necessary to do so. … Even when EPA has toxicity and exposure information,” it has had difficulty demonstrating risks or pursuing limits or bans on production and use. In 31 years, the EPA has required testing for fewer than 200 grandfathered chemicals.

       * EPA: U.S. Environmental Protection Agency

Annars hefur það lengi verið álitið að uppsöfnun þrávirkra eiturefna valdi einhverju af þeirri aukningu sem sést hefur á krabbameinum, sérstaklega í landbúnaðarhéruðum BNA. Það er því alveg merkilegt að ekki hafi tekist að rannsaka betur þann aragrúa efna sem slapp í gegnum nálaraugað 1976.

Fleiri en síminn með jésúlegar auglýsingar...

Sá þessa frétt á BBC en hún fjallar um nokkuð umdeilda auglýsingu belgísku sjónvarpsstöðvarinnar Plug TV. Jésú bregður sér af bæ og skellur sér á lókalbarinn. Breytir ósamvinnuþýðum dyravörðum (fantasíum) í dverga og frekar ósjálegum konum í girnilegar gellur. Staupar sig á viskýi en er svo tekinn í bakaríið af karli föður sínum uppá himnum.

Hvor hefur nú betur, Jón Gnarr eða Belgarnir...?

 

Hlýðninámskeið fyrir verðandi ríkisstarfsmenn...

Já, það er ekki hlaupið að því að gerast ríkisstarfsmaður í henni Ameríku. Nú vill svo til að vegna hinnar sérstaklega óheppilegu J-1 vegabréfsáritunar minnar þá er ég upp á alríkið (eða væntanlega almættið) kominn svo ég geti starfað fyrir háskólann minn hér ytra. Samkomulag náðist og ég mun inna af hendi hlutastörf í þágu ríkisins í 3-4 ár en þeir munu í staðinn útvega mér hið eftirsótta græna kort. Nú er það ekki svo að ég sé alls ókunnugur því að starfa fyrir ríkið en slíkt hið sama gerði ég fyrir allmörgum árum. Það var þó námsstaða og ekki alveg sambærileg.

Nú er ég semsagt orðinn fullgildur ríkisstarfsmaður í 70% vinnu við Department of Veterans Affairs og í 30% starfi við minn gamla háskóla, University of Iowa. Frekar gott mál þó ég segi sjálfur frá.

Nú þarf ég að læra að haga mér sem sannur ríkisstarfsmaður og til þess að það takist er mér skylt að taka 2ja daga kúrs, svona Ríkisstarfsmaður 101 kúrs. Vegna þessa varð ég að horfa á endalaus myndbönd sem tíunduðu hvað gott væri að vinna fyrir ríkið og sýndu þess á milli blaktandi ameríska fána. Svo var mér sagt hvað ekki mætti gera. Til dæmis má ég helst ekki vera fúll í vinnunni því það ber vott um lélegan starfsmóral. Svo má ég ekki klípa konur (og sennilega ekki menn heldur) og ekki vera klúr við neinn. Þetta er mér þó létt því bæði er gaman í vinnunni og svo hefi ég aldrei fengið neitt útúr því að klípa fólk og er þess utan kurteis að upplagi. Því passa ég vel inn. Það breytir því ekki að það er leiðinlegt að sitja í 16 klst og hlusta á eitthvað raus um hluti sem ættu að vera öllum eðlislægir. 

Það bjargaði þó miklu að Kings of Leon voru með konsert í bænum og ég gat farið og þeytt flösu með ungviðinu og nú suðar í eyrunum og hljóðhimnurnar lafa út úr eyrunum eins og smokkar. Rokkskaði var þetta kallað meðal okkar í gamla daga, þ.e.a.s. tap á hátíðniheyrn. Góður konsert en ég verð þó að taka undir með Wikipediu þegar hún lýsir söngstíl Caleb Followill forsprakka bandsins: He is known for his unique vocals, which are often incomprehensible.

Það var nú allt sem ég hafði að segja...